Willem III leeft!

In een oud volkswagenbusje dat ik op de kop had weten te tikken, waren Willem III van Oranje, Geoffrey en ik op weg naar Het Oude Loo, gelegen op het Kroondomein, niet ver van het paleis.  Ik was eerst poolshoogte gaan nemen om er zeker van te zijn dat er […]

Een stoel en bureautje in Empire-stijl? Eenmaal thuis stak ik een kaars aan en staarde langdurig naar de vlam. Ik kwam dan altijd op de beste ideeën. Een brief, ik zou Willem een brief schrijven! Ik pakte mijn laptop en ramde er binnen tien minuten een reeks klinkende zinnen uit. Om

Had Willem iets te innige contacten met sommige mannelijke vrienden? Alice had dit beter niet kunnen vragen. Ging ik te ver? Ik observeerde hem, de stadhouder-koning, die in gedachten verzonken was.  Eerst leek hij op slag op te knappen, nu zag hij weer bleek. Het pakje had hij naast zich

Alice had niet zo’n zin om in te gaan op dat ‘kusje’ Hij kwam mij iets te dichtbij. Hygiëne was de 17e eeuwse mens vreemd, blijkbaar. Wist hij soms wat er daarnet in mijn hoofd omging of was mijn afkeer duidelijk zichtbaar? Want voordat ik het wist had hij iets

“Ik was hier twee weken geleden nog”, zei Alice Omdat ik mij enige tijd niet had laten zien op Het Loo, had zijn begroeting een licht-beschuldigende klank.Hij stond bij het raam en friemelde met zijn linkerhand aan de franjes van een embrasse. Het koord hield een versleten en verschoten jacquard

De kamer van Bentinck. Maar Alice mocht niet in zijn stoel zitten! Ik zat nog steeds in hurkhouding voor koning-stadhouder Willem III. Het viel me nu pas op dat hij een beetje een bochel had. Om hem niet in verlegenheid te brengen, verplaatste ik mijn blik naar zijn neus. Die was

Zo’n dag was het.. Het was zo’n lente waarop ik plotseling zin kreeg om in de tuinen van museumpaleis het Loo te gaan wandelen. Ik houd ervan toe te geven aan mijn impulsen, dus pakte ik mijn huissleutel en bankpas. De sleutel propte ik in het borstzakje van mijn blouse,