Ik houd ervan in te zoomen op een detail. Deze foto maakte ik in 2009 in Florence (Toscane, Italië). De meeste mensen kennen het wel maar of iedereen David herkent in dit beeld van zijn goedgevormde billen, is de vraag.Ook de details over de David en het verhaal erachter zijn […]
Goedgevormde billen Meer lezen »
Fotografie
Heel aardig te gebruiken, als ik iets wil zien als ‘nieuw’ (zie column Frisse Kijk) maar toch.. Het mag dan een gave zijn, dat VRI (zie interview Eddy Posthuma-De Boer), soms is het toch wel verrekte lastig, dat geswitch in de ruimte de hele tijd. Ik heb van die dagen
‘Ik wijs u wel de weg’ Meer lezen »
Columns
Toscane, Pitigliano, 2009 Stilzwijgend, daar zit toch een hele wereld in.
Het is bijna winter. In het grind naast de border zie je hier en daar nog de stille getuigen. Welke stille getuigen? Van de daden die Ruby van de lente tot en met de herfst op haar geweten heeft. Wat heeft Ruby op haar geweten? Nou, luister. Het begon al vroeg
Bloemhoofdjes happen Meer lezen »
Ruby, tekst
Dat het kaler dan kaal rondom ons is sinds Ruby is heengegaan, is logisch. Maar vandaag wist ik ineens wat er nog meer anders is dan anders. Ik liep van de moestuin naar het huis en dacht: ik word niet meer bekeken.Want zo zijn honden, ze schouwen alles om hen
Veertien jaar ervaring hebben we met het zelf telen van groenten, kruiden en vruchten. Het begon met een volkstuin. En nu, een erf, een groot stuk grond bij het huis waarop een moestuin, een kas, een gaard met fruitbomen en bessen. Het kan uiteraard ook op een balkon, zij het
Omgaan met teleurstellingen Meer lezen »
Columns
Ik las in het boek ‘Een huis in Engeland’ van Maarten Asscher dat hij vanuit Groot-Brittannië een doos ‘Imperial Leader’ zeeptabletten had laten overvliegen, als krachtige hulp voor het bovenhalen van zijn herinneringen aan het huis van zijn grootouders. Zijn opa gebruikte de zeep altijd.Alleen al door dit te lezen
Vrolijke en lelijke geuren Meer lezen »
Columns Vruchtbare Aarde
Het wezenlijke van de mens, de mens zoals hij is in het diepst van zijn wezen, zijn ziel. De essentie. Daarom, een mooi woord.
Een wonderlijk fenomeen blijf ik het vinden dat God mensen in series heeft bedacht. Je ontmoet iemand voor het eerst en toch doet die persoon je vrij snel denken aan iemand uit je kennissen-, vrienden- of familiebestand. Zelfde type qua uiterlijk, zelfde gebaren. Zelfs de stem komt overeen. Ik weet
Nonnenbrug in kasteelpark Hemmen, herfst 2021. Hemmen (Overbetuwe) is een landgoed en dat is het al héél lang. Alleen is er geen kasteelheer meer. De eerste heer van Hemmen was Steven van Lynden. Net als al die Van Lyndens in de eeuwen erna kreeg hij dit gebied in zijn schoot