(Over)leven in het tuinhuis 10
Het vederlichte schuurtje Toen ik mij een beeld vormde van wat er allemaal in het tuinhuis moest passen, wist ik direct dat het niet zou lukken. We namen het hoognodige mee, maar dan nog is het een helse klus dit op 12 vierkante meter een plaats te geven.Als je ziet hoe onze tuin is ingedeeld, krijg je een idee van wat wij eigenlijk willen op de tuin: ik tel vijf zitplekken. Omdat ik houd van comfort en ook omdat het leuk staat, kocht ik veel kussens. Die moeten allemaal opgeborgen worden. Plus de tank brandstof, de container hondenvoer, het gereedschap en ga zo maar door. Er moest dus een schuur komen. We vonden er een op internet. Zo eentje van gegalvaniseerd staal. Die was nog te betalen en de vorm…
(Over)leven in het tuinhuis 9
Kikkerseks en winterkoninkjesliefde Het is nacht. Terwijl Wilke ligt te snurken, luister ik naar de verleidelijke lokgeluiden van de kikkermannen.Achter het tuinhuis ligt een sloot. Dat weten jullie echter al lang na mijn klaaglijke muggenverhaal. Maar er is meer tussen het kroos en het riet. Zwanen en zwaantjes, eenden en eendjes, meerkoeten en meerkoetjes. En die kikkers dus. Ze hebben zich gek gepaard in de afgelopen maanden. Het stikt dan ook van de kleine kikkertjes in de tuin. Door dat massale kabaal dacht ik dat ze aan groepsseks doen. Maar een groot deel van het kwaken heeft te maken met het voorspel. De mannetjes schreeuwen met opgezwollen keelblazen hun paringsdrift van de daken. Een kikkerin kan daar geen nee meer tegen zeggen. Daar zou ze problemen mee krijgen. Toch zat…
(Over)leven in het tuinhuis 8
Gevlucht voor de hitte Een van mijn trouwe lezers van deze columns is erg benieuwd hoe wij met de verschillende weersomstandigheden omgaan in deze situatie. Wel, laat ik beginnen met het fenomeen regen:Ik doe mezelf geen groter plezier dan bij regen mijn benen in rubberen laarzen steken en opgewekt door de plassen te stampen. Maar toen het twee maanden geleden zo buiten proporties bleef regenen, vond ik zelfs daar niets meer aan. In plaats van vrolijke spetterpasjes moest ik mij een weg banen door een rivier. Gelukkig reiken mijn laarzen tot aan mijn knie anders waren ze nu nog niet droog geweest. Het begon met herfstachtig weer, net in die eerste weken van de tuinhuis-bewoning. Dit maakte de ellende nagenoeg compleet, want – zoals uit eerdere columns al duidelijk werd…
(Over)leven in het tuinhuis 7
Muggen in het tuinhuis Iedereen weet dat wij de dierenwereld hoog achten, maar vannacht hebben we zo’n 12 muggen om zeep geholpen. En vanmorgen liet ik er nog een stuk of zeven sissend tussen de mazen van het elektrische racket ten onder gaan. Parasieten zoals teken, vlooien en muggen, het is zij of wij. Of wat dacht je van die steek-grage horzels die nu actief zijn; met de zweep erover! Ze breken onze nachten in vele stukken. Ze maken ons nerveus met hun bloed-irritante gezoem. Ik wilde er alles over weten en las het boek ‘Mug’ van Bart Knols.En nu weet ik dus alles. De mug heeft door de eeuwen heen het grootste aantal slachtoffers op zijn geweten, dodelijke vooral. En de ziektes die eerst alleen in de tropen of…
(Over)leven in het tuinhuis 6
De schoolwasserette Het is een van onze zwaarste taken sinds de tuinhuisbewoning: De Was Doen (DWD). Thuis vond ik het altijd wel een aardige taak, die ik geheel en al op mij nam. Nu is het vooral een bezoeking.Als we er weer uren op school op hebben zitten en ik me voor de laatste keer die dag met pijnlijke knieën de schooltrappen ophijs, roep ik steevast uit: ‘We dragen gewoon de hele week hetzelfde hoor! Ik heb er geen zin meer in zo.’Maar daar ben ik natuurlijk te proper voor. Mijn grenzen heb ik absoluut verlegd, mijn ijdelheid voor een groot deel afgelegd. Maar schoon goed geeft me te veel plezier om die lol overboord te gooien. Met dat bloedhete weer waarop de hele dag het zweet van je afdruipt, zou een nudisten-tuinencomplex…
(Over)leven in het tuinhuis 5
En toen was er licht Er was een tijd dat wij gieters water uit de sloot moesten halen om de dorst van onze planten, fruitbomen en gewassen te lessen. Dit was een helse klus, althans dat vond ik. Toen ik dan ook ergens een emmer aan een steel zag, kocht ik die onmiddellijk. Nu kon ik slootwater binnen hengelen met de emmer en die legen in de twee gieters. Ik vond het een uitdaging om zo min mogelijk kroos de emmer in te laten glippen. Zo ging het best, maar jolig werd ik er niet van. Ik vond het vooral heel zwaar. Daarom bedacht ik toen ook al dat zoiets toch meer een karwei voor een man is. Heerlijk, om daar op terug te kunnen vallen. Je begrijpt dat ik…
(Overleven) in het tuinhuis 4
Alweer leeg! ‘Water halen is mannenwerk,’ zeg ik tegen Wilke.En die vrouwen dan met die kruiken op hun hoofd? Zoiets denk ik er dan zelf weer achteraan.Maar een kruik is iets anders dan een jerrycan. Jerrycans, dat is mannenwerk. Daar blijf ik bij. Twee keer 15 liter sjouwen, ja daag.Toch doe ik het wel hoor, als hij er niet is. En dan 1 keer 15 liter. Over het gebruik van water dacht ik vooral na als ik er iets over las. Dat gaat maar door, de hele dag: water uit de kraan, water uit de douchekop, water door de wc-pot. In het tuinhuis hebben we geen stromend (warm) water. Toen we in de zomer van 2008 deze tuin begonnen en er een tuinhuis op bouwde (bouwpakket), kwam er al snel…
(Over)leven in het tuinhuis 3
Een oefening in bij de tijd blijven In de tijd waarin wij leven hebben wij nooit tijd. Altijd dat gevoel alsof de duivel je op de hielen zit. Ik deed eens een inspiratieweek. Daar leerden we dat als je met je volle bewustzijn bij het moment blijft, je genoeg tijd hebt voor alles. Het haastige gevoel verdwijnt. Bovendien draai je je hand niet meer om voor karweitjes die je voorheen bestempelde als ‘vervelend’. Met een beetje geluk kijk je zelfs uit naar de closetpot boenen of het doucheputje haarvrij maken. Ik moet er wel bij vertellen dat dit voor het tijdperk van ‘social media’ was en we nog niet gefragmenteerd bezig waren heel de dag. Het verblijf op deze plek is een geweldig mooie oefening in ‘bij de tijd blijven’.…
(Over)leven in het tuinhuis 2
Chaos Als je aan zo’n onderneming begint, moet je het goed organiseren, anders word je gek, ga je scheiden of leg je zelfs het loodje. Het is ook heel goed mogelijk dat het je allemaal overkomt, in deze volgorde.Ik chargeer, maar laat me. We zijn ook geen twintig meer, evenmin dertig, veertig en zelfs geen vijftig. Het ergste wat mensen je aan kunnen doen is in zo’n opbouwfase zeggen: meid, voordat je het weet is het zover. Of: je moet er de lol van inzien. Daar kan allemaal wat in zitten maar ik maak zelf wel uit wanneer ik ergens de lol van inzie. Dat opbeuren maakt me treurig. Mensch, erken het leed van Uwe medemensch en U zal wonderlijke mentale genezingen verrichten! Laat ik eerst vertellen dat ik het…
(Over)leven in het tuinhuis 1
Tuinhuis wordt woonhuis Om het tuinhuis comfortabeler te maken, bevestigde Wilke aan de binnenzijde van het dak dikke dekens van vlas. Dit timmerde hij af met gipsplaat. Over de krakkemikkige vurenhouten kromgetrokken vloer kwam een zilverkleurige isolatiedeken met daarop – Wilke’s idee – een laminaatvloer, stijl ‘vintage’. Als je mij dit een jaar geleden had voorgesteld was ik in lachen uitgebarsten: een laminaatvloer in het tuinhuis, hahaha, hoe kom je erop! Maar het rustieke tuinhuisje van voorheen was ik toch al vermoeid achter mij aan het laten. Ik moest praktisch denken. De houten latten die nu al weken onder de slaapbank liggen en die het unieke karakter van het plafond weer enigszins terug moeten brengen, worden volgens mij binnenkort voor het tuinhek gebruikt. Dat ligt uit elkaar door de aanhoudende…