(Over)leven in het tuinhuis 14 en slot
Warm stromend water Alleen het gebruik van de schoolwasserette gaat tot op heden door maar daar komt nog deze week verandering in. Dan is mijn geluk compleet.En zo kom ik er achter dat ik wel in primitieve omstandigheden kan leven, maar dat ik een vrouw ben voor comfort en ruimte. Wilke ook trouwens. Om over Ruby maar te zwijgen. Die schattige tiny houses? Leuk als je jong, verliefd of alleenstaand bent of voor een vakantie. Het is wel een beetje zielig voor het tuinhuis en de tuin. Een mens zorgt voor bezieling. Niet dat het nu zielloos is, maar dat we het als woonplek hebben verlaten is duidelijk te voelen. ‘Hoe heb je dit alles ervaren?’ vroeg iemand mij.‘Wel, het was een ervaring.’‘Was het een mooie ervaring? Een leerzame ervaring?…
(Over)leven in het tuinhuis 13
‘Jouw reis begint bij GOD’, las ik op het billboard naast de rijbaan waar we met de auto voor het stoplicht stonden. Toen het sein op groen ging, bleek dat het hier over de Gemeentelijke Gezondheid Dienst gaat en dat mijn reis dus blijkbaar bij de GGD begint. Het gekozen lettertype van de GGD-advertentie zaait verwarring. Het kan ook zijn dat het iets over mij zegt. Want we reizen wat af de laatste maanden. Weliswaar korte ritten maar het heen en weer krijg je er wel van. Vermoedelijk met God aan onze zijde, ondanks dat ik zijn naam op moeilijke momenten wel eens op zijn plat Rotterdams creatief dreig te verbuigen. Dat ons thuis thans het tuinhuis is, mag je ondertussen een publiek geheim noemen. Ons tweede thuis is de school ‘van’…
(Over)leven in het tuinhuis 12
Mede-volkstuiniers en medeleven Heimelijk begonnen we ons avontuur. Want als je het zuiver op de regel bekijkt, doen we iets wat niet mag. ‘Verblijven op dit terrein mag slechts voor zonsondergang en na zonsopgang.’Slechts een paar mensen wisten ervan. Het was toen eigenlijk nog zowat winter, gezien de kou. Dat maakte dat het nog illegaler voelde. Wat doe je in godsnaam zo vaak op een volkstuin bij herfstachtig weer? In het begin waren we heel strikt in alles. In de avond ontweken we mede-volkstuinders die nog even wat tuinwerk kwamen doen. Door de verduisteringsgordijnen vallen we ’s avonds in het tuinhuis niet op. Als Wilke Ruby ging uitlaten, reed hij op de heenweg de auto naar een andere parkeerplaats. Niets kon onze aanwezigheid verraden. Of toch? Het is natuurlijk niet…
(Over)leven in het tuinhuis 11
Ruby en haar tuinencomplex Leuk voor de hond, een tuin. Je zou het wel denken. En ik had het ook gedacht, want Mozart – onze vorige witte herder- kon je geen groter plezier doen. Maar Ruby, nu ruim anderhalf jaar oud, heeft een tuincomplex. Daarom is ze hier meestal onrustig. Dit heeft ze al van kleins af aan. Voor een sensitieve hond zijn er veel prikkels in een tuin. Alles beweegt en maakt geluid. Toch is dit niet de hoofdoorzaak van haar onrust. Het grootste probleem is dat Ruby onze tuin-overbuurvrouw M. eng vindt. Dat Ruby de bloemen van de stelen eet, regelmatig ontsnapt uit de tuin om achter de tuincomplex-kat aan te gaan en wild om het tuinhuis rent en zo Baas zijn nieuwe grasveld in de staat van…
(Over)leven in het tuinhuis 10
Het vederlichte schuurtje Toen ik mij een beeld vormde van wat er allemaal in het tuinhuis moest passen, wist ik direct dat het niet zou lukken. We namen het hoognodige mee, maar dan nog is het een helse klus dit op 12 vierkante meter een plaats te geven.Als je ziet hoe onze tuin is ingedeeld, krijg je een idee van wat wij eigenlijk willen op de tuin: ik tel vijf zitplekken. Omdat ik houd van comfort en ook omdat het leuk staat, kocht ik veel kussens. Die moeten allemaal opgeborgen worden. Plus de tank brandstof, de container hondenvoer, het gereedschap en ga zo maar door. Er moest dus een schuur komen. We vonden er een op internet. Zo eentje van gegalvaniseerd staal. Die was nog te betalen en de vorm…
(Over)leven in het tuinhuis 9
Kikkerseks en winterkoninkjesliefde Het is nacht. Terwijl Wilke ligt te snurken, luister ik naar de verleidelijke lokgeluiden van de kikkermannen.Achter het tuinhuis ligt een sloot. Dat weten jullie echter al lang na mijn klaaglijke muggenverhaal. Maar er is meer tussen het kroos en het riet. Zwanen en zwaantjes, eenden en eendjes, meerkoeten en meerkoetjes. En die kikkers dus. Ze hebben zich gek gepaard in de afgelopen maanden. Het stikt dan ook van de kleine kikkertjes in de tuin. Door dat massale kabaal dacht ik dat ze aan groepsseks doen. Maar een groot deel van het kwaken heeft te maken met het voorspel. De mannetjes schreeuwen met opgezwollen keelblazen hun paringsdrift van de daken. Een kikkerin kan daar geen nee meer tegen zeggen. Daar zou ze problemen mee krijgen. Toch zat…
(Over)leven in het tuinhuis 8
Gevlucht voor de hitte Een van mijn trouwe lezers van deze columns is erg benieuwd hoe wij met de verschillende weersomstandigheden omgaan in deze situatie. Wel, laat ik beginnen met het fenomeen regen:Ik doe mezelf geen groter plezier dan bij regen mijn benen in rubberen laarzen steken en opgewekt door de plassen te stampen. Maar toen het twee maanden geleden zo buiten proporties bleef regenen, vond ik zelfs daar niets meer aan. In plaats van vrolijke spetterpasjes moest ik mij een weg banen door een rivier. Gelukkig reiken mijn laarzen tot aan mijn knie anders waren ze nu nog niet droog geweest. Het begon met herfstachtig weer, net in die eerste weken van de tuinhuis-bewoning. Dit maakte de ellende nagenoeg compleet, want – zoals uit eerdere columns al duidelijk werd…
(Over)leven in het tuinhuis 7
Muggen in het tuinhuis Iedereen weet dat wij de dierenwereld hoog achten, maar vannacht hebben we zo’n 12 muggen om zeep geholpen. En vanmorgen liet ik er nog een stuk of zeven sissend tussen de mazen van het elektrische racket ten onder gaan. Parasieten zoals teken, vlooien en muggen, het is zij of wij. Of wat dacht je van die steek-grage horzels die nu actief zijn; met de zweep erover! Ze breken onze nachten in vele stukken. Ze maken ons nerveus met hun bloed-irritante gezoem. Ik wilde er alles over weten en las het boek ‘Mug’ van Bart Knols.En nu weet ik dus alles. De mug heeft door de eeuwen heen het grootste aantal slachtoffers op zijn geweten, dodelijke vooral. En de ziektes die eerst alleen in de tropen of…
(Over)leven in het tuinhuis 6
De schoolwasserette Het is een van onze zwaarste taken sinds de tuinhuisbewoning: De Was Doen (DWD). Thuis vond ik het altijd wel een aardige taak, die ik geheel en al op mij nam. Nu is het vooral een bezoeking.Als we er weer uren op school op hebben zitten en ik me voor de laatste keer die dag met pijnlijke knieën de schooltrappen ophijs, roep ik steevast uit: ‘We dragen gewoon de hele week hetzelfde hoor! Ik heb er geen zin meer in zo.’Maar daar ben ik natuurlijk te proper voor. Mijn grenzen heb ik absoluut verlegd, mijn ijdelheid voor een groot deel afgelegd. Maar schoon goed geeft me te veel plezier om die lol overboord te gooien. Met dat bloedhete weer waarop de hele dag het zweet van je afdruipt, zou een nudisten-tuinencomplex…
(Over)leven in het tuinhuis 5
En toen was er licht Er was een tijd dat wij gieters water uit de sloot moesten halen om de dorst van onze planten, fruitbomen en gewassen te lessen. Dit was een helse klus, althans dat vond ik. Toen ik dan ook ergens een emmer aan een steel zag, kocht ik die onmiddellijk. Nu kon ik slootwater binnen hengelen met de emmer en die legen in de twee gieters. Ik vond het een uitdaging om zo min mogelijk kroos de emmer in te laten glippen. Zo ging het best, maar jolig werd ik er niet van. Ik vond het vooral heel zwaar. Daarom bedacht ik toen ook al dat zoiets toch meer een karwei voor een man is. Heerlijk, om daar op terug te kunnen vallen. Je begrijpt dat ik…