Donna

En toen was daar Donna.
“We moeten het maar eens een jaartje aankijken,” zeiden Wilke en ik tegen elkaar, toen Ruby was vertrokken naar de hondenhemel.
Op onze leeftijd is een jaar raar. Als je nog wil, moet je niet te lang wachten. Nog geen maand later was ik op het internet aan het kijken naar herplaatsing-honden. Ondanks dit voornemen werd ik naar iets anders geleid.

Alsof het zo moest zijn, kwam ik bij een Zwitserse witte herder-fokker terecht waarvan een van haar teven een nestje met korthaar-pups verwachtte.
Op 1 juni, drie maanden na het heengaan van Ruby, haalden we Donna op bij deze geweldig fijne en goede fokker (hulde aan Yvette van Chrystal Moon). Zij is geboren op 20 maart.

Donna is heel pienter. Ze leert enorm snel. Ook legt ze zich makkelijk neer bij situaties waar ze toch niets aan kan veranderen. Heel verstandig, kan ik wat van leren. Zo houdt ze bijvoorbeeld (nog) niet van autorijden. Ze trilt een beetje en kwijlt. De eerste keer moest ze zelfs een beetje overgeven. Maar ze klaagt niet. Ze gaat liggen en ondergaat. Nu heeft ze geluk dat wij niet zo nodig vaak weg willen. Daarom kwam ze ook bij ons, denk ik.
Vanaf de eerste dag ging ze moeiteloos de bench in en sliep ze de hele nacht door. Dat is alle nachten zo gegaan.

Als vanouds ben ik natuurlijk weer aan het fotograferen en filmen. Ik houd mij toch een beetje in want voor een Ruby-fotoalbum (waar ook de columns in komen te staan) had ik 1800 foto’s geselecteerd. Die heb ik teruggebracht tot zo’n 180 foto’s.

Het allerleukste vind ik het te zien dat Donna zich zo thuisvoelt hier. Ik zei tegen Wilke: “Het lijkt de incarnatie van Ruby wel! Dat Ruby dacht na een paar weken: kom, ik ga maar weer ’s naar Aarde en zorgen dat ik weer bij Baas en Emmy terecht kom want ik vond het zelf ook wel een beetje kort, 9 jaar.”

Donna is onze derde witte herder. En net als Ruby heeft ook zij de beschikking over een groot erf, een veld en een fijn huis en comfortabele mand. Alleen is zij de eerste hond van ons die graag graaft. Vroeger las ik Maurice (zoon) altijd het verhaal voor van de mol Graafgraag. Wel, wij hebben nu de hond Graafgraag. En dat mag ze niet van ons. Sinds Antoine de robot in ons leven is, hebben we eindelijk een fijn grasveldje. Je leest het al: genoeg materiaal weer voor columns.  

13 juni 2024.