Ik vond een map van mijn moeder, daterend uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Mijn moeder overleed in 1994, mijn vader in 1997. Toen mijn vier zussen daarna alles aan het verdelen waren, vroegen ze of ik het wilde hebben. Ik zei direct ja want ik vind de inhoud bijzonder. De map dateert van een leerjaar van de huishoudschool waar mijn moeder ook kleding leerde maken. De leerlingen kregen de opdracht kledingpatroon-deeltjes in miniatuurformaat aan elkaar te naaien. Het resultaat in de map is een interessante collectie rokjes, jurkjes en bloesjes, geheel in de stijl van de mode van toen.
Mijn oog viel direct op een van de kleine papieren bloesjes. Ik hield het tegen het licht en zag toen pas de oorspronkelijke schoonheid van dit werkje. Een beetje scheef, knoopjes er met potlood op getekend, draadjes zichtbaar.
Het doet mij een beetje aan de tekeningen van Rembrandt van Rijn denken. Gek genoeg schoot als eerste zijn tekening van ‘Elsje’ mij te binnen, dat arme meisje, na een vonnis gewurgd en aan een paal op het galgenveld gehangen tezamen met het moordwapen. Omdat ze de hospita, die haar sloeg, met een bijl te lijf was gegaan. Waarschijnlijk kwam ik op die vergelijking met het patroonbloesje door de kleur van het perkament en de kledij van Elsje. En ook omdat het beide iets teers en vergankelijks hebben.
Daardoor kreeg ik ineens het idee het bloesje in te lijsten en dan zo, dat het licht er vrijelijk doorheen kan stralen. Dit alles is gelukt en nu het op de vensterbank staat, ontroert het mij iedere dag. Ik zie voor me hoe mijn moeder dit heeft gemaakt. Hoe zij zat te klooien met het dunne papier, de schaar, de naald en de draden. Want als ik het mij goed herinner, was mijn moeder niet echt dol op kleding naaien. Als we nieuwe kleren nodig hadden, gingen we naar de winkel.
Maar ze had het wél geleerd. Net als al die andere zaken die je leerde om een goede huisvrouw te worden. Daar wordt nu vaak op neergekeken, maar ik vind het mooi dat er aandacht was voor alle facetten van het huis en haar bewoners. Het bloesje symboliseert dit voor mij. Een moeder die aandachtig en met bezieling haar werk deed. Wát je doet en wat het resultaat is maakt eigenlijk niet zoveel uit, de manier waarop je het doet wel.
Gepubliceerd in Vruchtbare Aarde (Voeding voor de Ziel) editie 1, lente 2021
