Ik kijk graag naar mensen en ik lees gretig (auto)biografieën. Ik vind dat boeiend. De meest eerlijke kant van een mens zie je als hij zich omdraait en je hem op de rug beziet. Hoe stoer iemand zich ook voordoet, zijn houding aan de achterzijde verraadt zijn kwetsbaarheid, zijn pure ik misschien, het kind in hem. De kunst is dit vast te houden als hij zich weer omdraait.
Soms, als het lukt elkaar vanuit die kinderlijk onschuldige houding te benaderen, wordt het contact gegarandeerd losser en speelser. En daardoor liefdevoller.
Dat brengt mij bij het volgende. Ik denk dat het is begonnen toen ik zelf geen kind meer was en het gaat dus vanzelf. Als ik naar iemand kijk, zie ik voor me hoe deze persoon als kind was. Vooral bij bekenden maar ook wel bij onbekenden. Ik zie het gezichtje, de mimiek. Ik zie vooral de manier van bewegen en lopen, ik zie de reacties op alles om hem heen. Ik zie het kind spelen, klauteren en vallen. Hoe het met andere kinderen voorzichtig lacht of schatert, boos is, huilt.
Heb ik een goed voorstellingsvermogen? Iets visualiseren is voor mij een fluitje van een cent. Ik denk in beelden, mijn zintuigen doen daarin mee. Iemand vertelt iets of ik lees een tekst en ik zie het voor me, compleet met kleuren, geuren en weersomstandigheden.
Of is dit alles een bewijs dat het kind nooit de zijde van zijn volwassen ik verlaat? Ik denk vooral het laatste.
Als kind zag ik bij andere kinderen niet de volwassene die ze zouden worden. Ook zag ik bij de grote mensen om mij heen niet hoe ze waren toen ze klein waren. Een beeld bij kinderen hoe ze in de toekomst als volwassenen door het leven gaan, heb ik wel. Maar niet zo sterk als het gewaarworden van het kind in de volwassene.
Als je die gave ook hebt, gebruik ‘m! Het is een plezierige bezigheid want naast het feit dat het gewoon leuk is om dit te ervaren, verzacht je onmiddellijk in je houding naar de ander toe. Voor een kind heb je altijd compassie, toch? Goed, om dit in liefdesrelaties te doen.
Een bewerkte versie van de eerdere column Het kind van toen, gepubliceerd in Vruchtbare Aarde, zomernummer 2021
