Naam auteur: Emmy

Aan de wilgen hangen

AAN DE WILGEN HANGEN Wilke deed een beetje vreemde mededeling.“Ik ga mijn spijkerbroek langer aanhouden,” zei hij. “Ongeveer een maand.”Daar keek hij nog serieus bij ook. Was het geen grap? Nee. Hij vertelde dat spijkerbroeken vreselijk milieuvervuilend zijn, ja ook die van Kuyichi, want het zit ‘m in de wasbeurt. […]

Aan de wilgen hangen Meer lezen »

Columns

Stamppot

Kralingse bos, 2019. Foto: Wilke Vos Als je een hond hebt kom je veel buiten. Die van mij – een witte herder – zie je niet snel over het hoofd. Ik heb bijna dagelijks aanspraak. Door die ontmoetingen kom ik regelmatig opgeruimder thuis dan ik wegging. Niets relativeert zo goed

Stamppot Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde

Overgave

Het was een zonnige zomerse dag, niet te warm. Ik zat op een bankje aan de boulevard in het Rotterdamse Kralingse Bos. Een zacht briesje joeg de struise zeilbootjes op de plas traag vooruit. Ik had geluk dat de man op de grasmaaimachine zojuist was vertrokken. En met hem het

Overgave Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde

Ummagumma

Omdat ik de hoes zo mooi vind, gaf ik de oude dubbelelpee een plek in onze woonkamer. Ik heb het over het album ‘Ummagumma’ van Pink Floyd uit 1969. Je ziet een foto van de vier bandleden, maar het is niet zomaar een foto. Op de voorgrond zit de leadgitarist

Ummagumma Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde

Het baroktheater

Wat een verrukkelijke verrassingen kent het leven soms toch! In een donkere ruimte van het kasteel beklim ik een trap en open ik voorzichtig een deur. Daar sta ik dan, in een onvervalst baroktheatertje, intiem en charmant. Er lopen twee bezoekers rond, maar die hebben het al snel gezien. Ik

Het baroktheater Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde

De scheet

“Ja, je gelooft het niet maar het is echt waar hoor. Het was ook een Rotterdammer, dat kon je goed horen. Meid, ik wist niet wat me overkwam, attenooie. Zit ik daar op dat bankie in het bos* aan de boulevard, te wachten op Willem. Pleuris, dacht ik, nou gaan

De scheet Meer lezen »

Columns

Sporen

‘De staartmezen verzoenen een mens met heel zijn bestaan’, schreef Hans Dorrestijn in zijn ‘Vogelgids’. De schrijver trok deze conclusie nadat hij een kwartier lang vol verrukking oog in oog stond met een staartmezen-familie. De staartmeesjes zaten op een waslijn, knus tegen elkaar aan. Tot op heden had Dorrestijn op

Sporen Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde

Bekijken

“Lukt het een beetje?”“Lukt WAT een beetje..”“Waar je mee bezig ben. Of dat lukt!”“Het zal zeker lukken als jij ophoudt met vragen of het lukt.”

Bekijken Meer lezen »

tekst

Zadkine

Het een hoeft niet te lijken op het ander, maar je kan er toch hetzelfde bij beleven. Zo verging het mij in de herfsttijd toen ik in het bos bij mij in de buurt deze boom zag staan. Niet dat ik hem voor het eerst ontdekte. Talloze keren liep ik

Zadkine Meer lezen »

Columns Vruchtbare Aarde
Scroll naar boven